علاقه و یادگیری

علاقه یک شرط اساسی یادگیری است. حتماً بارها تجربه کرده‌اید که وقتی نسبت به چیزی مثلا یک فیلم سینمایی علاقمند هستید بادقت و تمرکز حواس آنرا تماشا می‌کنید و با اصطلاح ششدانگ حواستان به آن جمع است. این حالت در مطالعه نیز صدق می‌کند، اگر شما به کتابی علاقمند باشید هنگام مطالعه با تمرکز و دقت آنرا خوانده و بهتر مطالب آنرا درک می‌کنید. بنابراین سعی کنید با یک روحیه خوب و با علاقه و اشتیاق درس بخوانید نه بحالت بیزاری و از روی اجبار.

اصولاً خواندن برای یادگیری و فهمیدن مطالب است نه برای حفظ کردن، اگر متنی را بدون فهمیدن حفظ کنید یقین داشته باشید که بزودی آنرا فراموش خواهید کرد. سعی کنید موقع خواندن مطالب را کاملاً بفهمید تا بهتر بتوانید در حافظه خود نگهداری کنید و در موقع لزوم از آن استفاده کنید.

حفظ کردن معایب بسیار زیادی دارد از جمله اینکه اگر شما متنی را بدون فهمیدن حفظ کنید احتمال دارد که اگر کلمه اول آنرا فراموش کنید دگیر کل متن را نتوانید به یاد بیاورید. به همین دلیل است که
 تعدادی از افراد هنگام پاسخگویی به سوالات اضهار می‌دارند اگر کلمه اول را بگویید بقیه مطالب حتی ((و)) آنرا هم کاملاً توضیح میدهم. گفتن این جمله بدان معناست که فرد مطالب کتاب را بدون فهمیدن فقط حفظ کرده است.

نکته مهمی که ذکر آن ضروریست اینست که مغز کلمات را نمی‌شناسد بلکه با مفهموم سروکار دارد یعنی اینکه مغز شما مفهموم یک متن را در خود نگه میدارد نه اینکه بخواهد تک تک کلمات را در خود جای دهد، و اصولاً کلمات برای رساندن یک مفهموم خاصی کنار همدیگر قرار میگیرند و ذهن مفهموم آن کلمات را درک می‌کند نه معنی تک تک کلمات را.

معایت دیگر حفظ کردن، خستگی شدید مغزی است که اگر بخواهید متن های مختلفی را حفظ کنید باید کلمات زیادی را بدون پس و پیش در حافظه خود جای دهید که بعد از مدتی مطالعه کردن احساس خستگی کرده و ذهن شما دیگر توانایی یادگیری و حتی حفظ کردن مطالب را ندارد.

از طرف دیگر هنگام حفظ کردن تمرکز حواس کاهش می‌یابد چرا که شما طوطی وار آنقدر کلمات را تکرار می‌کنید (گاهی بیش از 10 بار) تا حفظ شوید . ولی اگر بخواهید مفهموم مطالب را درک کنید لازمه‌اش آنست که در حین مطالعه تمرکز حواس داشته باشید زیرا که بدون تمرکز حواس به هیچ عنوان نمی‌توانید مطالب را بخوبی بفهمید.

حفظ کردن= بیهوده تلف کردن وقت